Adam kimi adam - İsaxan Aşurov

“Cənab Ümummmilli lider! Oguz rayonunda sizin adınıza olan prospektlə N.Nərimanov adına  küçənin kəsişməsində yerləşən məhkəmədə olduq. Məhkəmə sizin tapşırıqlarınıza sadiq qalaraq, hər zaman oldugu kimi, yenə də ədaələtsiz  qərarla qurdugunuz rejimin dayaqlarını möhkəmləndirdi.

Məruzə etdi, Vəkil İsaxan Aşurov”.

Bu gün nəhəng kişinin – vəkil İsaxan Aşurovun vəfatının ildömüdür. Mən 3 il  İsaxan bəyin köməkçisi olmuşam. Ancaq Şef mənim üçün, sadəcə Azərbaycanın savadlı, tanınmış vəkili deyildi. Baxmayaraq ki, İsaxan bəyin əksər müdafiə çıxışlarının  mətni "hüquq doktorlugu" işidir.   Şef  hərhərtərəfli adam idi: möhkəm dost, ləyaqətli insan, əsl Demokrat.

Ləyaqət sözü İsaxan Aşurov üçün sehrli söz idi.

Müsavatın qərargahında Şirməmməd Hüseynovun  80 illik yubileyini qeyd edirdik (səhv etmirəmsə, 2004-cü il idi). Orda Ləyaqət prinsipi ilə baglı İsa bəyin təbrik nitqi (bəzi insanların hansısa yaşda ləyaqətini itirməsi haqda) olmuşdu. Təxminən bir il sonra Oğuz rayonuna bir məhkəmə işinə gedərkən bunu xatırlatdı və dedi: “Şef, sənə bir dost, lap elə keçmiş Polis rəisi kimi J qarantiya verirəm ki,  biz – Hikmət, İsa,  Zamin, bir də mən ləyaqətimizi itirmədən öləcəyik”.

İsaxan bəyi yaxından tanıyanların, yəqin ki, onunla baglı bir çox xoş xatirələri var. Yuxarıda qeyd etdiyim, Oguz rayonundakı məhkəmədən qayıdarkən  xatırladıqca güldüyüm xatirə kimi...

Məhkəməni uduzduq. Məhkəmə hakimi hər zamankı kimi haqsızlıq etmişdi. Qayıdanda Oguzun mərkəzindəki dairəni keçərkən dayandıq.  Dairənin kənarında Heydər Əliyevin böyuk bir posteri vardı. İsaxan bəy hərbi yerişlə yeriyərəyək, posterin önündə dayandı və başladı: “Cənab Ümummilli lider! Oguz rayonunda sizin adınıza olan prospektlə N.Nərimanov adına  küçənin kəsişməsində yerləşən məhkəmədə olduq. Məhkəmə sizin tapşırıqlarınıza sadiq qalaraq, hər zaman oldugu kimi,  yenə də ədaələtsiz bir qərarla qurdugunuz rejimin dayaqlarını möhkəmləndirdi.

Məruzə etdi, Vəkil İsaxan Aşurov”

 

“Əziz Həm­və­tən­lər!

Möv­cud re­ji­min 12 il­lik ha­ki­miy­yə­ti döv­rün­də Azər­bay­can bir­par­ti­ya­lı, rüş­vət­xor dik­ta­tu­ra­ya çev­ri­lib. Be­lə şə­ra­it­də yal­nız na­mus, vicdan və ləyaqət his­si­ni itir­dik­dən son­ra di­lsiz-ağız­sız məx­luq ki­mi ya­şa­maq müm­kün­dür. Bə­zən isə heç bu da kö­mək et­mir.

Bu gün mil­lə­ti­miz iki­yə bö­lü­nüb. Bugün­kü Azər­bay­can – “Bir Döv­lət, iki Mil­lət­dir!”­ Biz bi­rin­ci və ikin­ci növ adam­la­ra bö­lün­mü­şük: öl­kə­ni ələ ke­çi­rmiş bir ovuc pul və hakimiyyət hərisi və bö­yük ək­sə­riy­yət olan biz­lər – haq­sız-hü­quq­suz, im­kan­sız və gə­lə­cə­yə ümid­siz in­san­lar. Bi­rin­ci­lər öl­kə­ni ta­la­ma­ğa, və­tən­daş­la­rı al­çalt­ma­ğa da­vam edir. Niy­yət­lə­ri – bi­zi kö­lə et­mək­dir, öv­lad­la­rı­mı­zı isə gə­lə­cək­də on­la­rın öv­lad­la­rı­nın kö­lə­lə­ri­nə çe­vir­mək­di.

Biz ha­mı­mız bu­na son 12 il­də əmin ol­duq. Bu dövr­də biz bir döv­lət­də iki mil­lət ki­mi ya­şa­dıq; on­lar ora­da – yu­xa­rı­da, biz isə bu­ra­da – aşa­ğı­da! Və on­lar is­tə­yir­lər ki, bu və­ziy­yət əbə­di da­vam et­sin...”

Bu isə İsaxan bəyin 2005-ci il parlament seçkilərində namizəd oldugu Qazax seçki dairəsindən seçicilərlə görüşündəki çıxışının bir hissəsidir. Bu mətn “Azadlıq” blokunun platformasından götürülüb. İsaxan bəydən başqa, heç kim bu ifadələri öz tabligat çıxışına salmadı...

Ya­şa­sın Res­pub­li­ka! Yaşasın Azad­lıq! Bir Döv­lət və Bir Mil­lət!

6 Sentyabr 2005

“Platforma” Qrupunun

razılaşdırdığı layihə

Azadlıq Blokunun Seçki Platforması

Bir Dövlət, Bir Millət

“Azad­lıq blo­ku” – 2005-ci ilin par­la­ment seç­ki­lə­rin­də qə­lə­bə qa­zan­maq üçün de­mok­ra­tik par­ti­ya­la­rın qüv­və­lə­ri­nin bir­ləş­di­ril­mə­si məq­sə­di­lə ya­ra­dıl­mış seç­ki blo­ku­dur. ”Azad­lıq blo­ku­”na ADP, AXCP, Mü­sa­vat par­ti­ya­la­rı da­xil­dir. Bun­dan əla­və, öl­kə­də əsas­lı de­mok­ra­tik də­yi­şik­lik­lə­rin zə­ru­ri­li­yi ba­rə­də “Azad­lıq blo­ku­”nun si­ya­si möv­qe­yi­ni dəs­tək­lə­yən ziyalılar, ic­ti­mai xa­dim­lər və si­ya­sət­çi­lər də bu blo­kda fər­di qay­da­da bir­lə­şib. Blok dövlətimizin Konstitusiya, İqtisadi və sosial islahatlarına dair çoxsaylı geniş və hərtərəfli proqramlar işləyib hazırlayıb. Bu platforma həmin proqramlarda təsbit edilən əsas ideya və yanaşmaları əks etdirir.

Əziz Həm­və­tən­lər!

Möv­cud re­ji­min 12 il­lik ha­ki­miy­yə­ti döv­rün­də Azər­bay­can bir­par­ti­ya­lı, rüş­vət­xor dik­ta­tu­ra­ya çev­ri­lib. Be­lə şə­ra­it­də yal­nız na­mus, vicdan və ləyaqət his­si­ni itir­dik­dən son­ra di­lsiz-ağız­sız məx­luq ki­mi ya­şa­maq müm­kün­dür. Bə­zən isə heç bu da kö­mək et­mir.

Bu gün mil­lə­ti­miz iki­yə bö­lü­nüb. Bu gün­kü Azər­bay­can – “Bir Döv­lət, iki Mil­lət­dir!”­ Biz bi­rin­ci və ikin­ci növ adam­la­ra bö­lün­mü­şük: öl­kə­ni ələ ke­çi­rmiş bir ovuc pul və hakimiyyət hərisi və bö­yük ək­sə­riy­yət olan biz­lər – haq­sız-hü­quq­suz, im­kan­sız və gə­lə­cə­yə ümid­siz in­san­lar. Bi­rin­ci­lər öl­kə­ni ta­la­ma­ğa, və­tən­daş­la­rı al­çalt­ma­ğa da­vam edir. Niy­yət­lə­ri – bi­zi kö­lə et­mək­dir, öv­lad­la­rı­mı­zı isə, gə­lə­cək­də on­la­rın öv­lad­la­rı­nın kö­lə­lə­ri­nə çe­vir­mək­di.

On­lar de­yir­lər ki, bi­zim xal­qı baş­qa cür ida­rə et­mək müm­kün de­yil; de­yir­lər ki, biz bu­na da şü­kür et­mə­li­yik; de­yir­lər ki, qur­duq­la­rı “ölü sa­bit­lik” re­ji­mi xal­qı­mı­za xoş­bəxt­lik gə­ti­rir, öl­kə­miz isə doğ­ru yol­la in­ki­şaf edir...

Son bir ne­çə il­də bu re­jim xal­qı­mı­zı və bey­nəl­xalq ic­ti­ma­iy­yə­ti inan­dır­maq is­tə­yir­di ki, o bir az­dan bə­zi de­mok­ra­tik is­la­hat­lar hə­ya­ta ke­çi­rə­cək – rüş­və­ti yı­ğış­dı­ra­caq, əda­lət gə­ti­rə­cək, in­san­la­rı ağ gü­nə çı­xa­ra­caq­dır. Gör­mə­dik. Ay­dın­dır, ni­yə! Axı hər bir de­mok­ra­tik is­la­hat on­la­rın ağa­lı­ğı­na xə­ləl gə­ti­rə­cək. Bu re­jim kor­rup­si­ya ilə mü­ba­ri­zə apa­ra bil­məz, çün­ki o kor­rup­si­ya üs­tün­də qu­ru­lub. Bu re­jim bi­zim prob­lem­lə­ri həll edə bil­məz, çün­ki bu prob­lem­lə­ri re­ji­min özü yaradıb. Biz ha­mı­mız bu­na, son 12 il­də əmin ol­duq. Bu dövr­də biz bir döv­lət­də iki mil­lət ki­mi ya­şa­dıq; on­lar ora­da – yu­xa­rı­da, biz isə bu­ra­da – aşa­ğı­da! Və on­lar is­tə­yir­lər ki, bu və­ziy­yət əbə­di da­vam et­sin...

Am­ma biz bu mil­li fa­ci­ə­yə son qoymalıyıq. Bu fa­ci­ə­ni yal­nız biz yox, bü­tün dün­ya gö­rür. Bü­tün dün­ya­da bu fa­ciə haq­da söh­bət­lər ge­dir, han­sı bey­nəl­xalq hesabata baxsaq Azərbaycanı orada biabırçı ölkələr yanında gö­rə­cə­yik. Mil­li qü­ru­ru­muz üçün bun­dan bö­yük təh­qir ola bi­lər­mi? Biz in­san­la­rın lə­ya­qə­ti­ni qo­ru­maq, on­la­rın tap­dan­mış haq­la­rı­nı öz­lə­ri­nə qay­tar­maq və döv­lə­ti­mi­zin bey­nəl­xalq nü­fu­zu­nun bər­pa­sı­na na­il ol­maq üçün bir­ləş­mə­li­yik.

Ha­mı­ya ay­dın ol­ma­lı­dır ki, iki­yə bö­lün­müş mil­lət nə da­xi­li, nə də xa­ri­ci böh­ran­la­ra tab gə­ti­rə bil­məz. Biz xal­qı­mı­zın bir­li­yi­ni bər­pa et­mək fik­rin­də­yik. Biz is­tə­yi­rik ki, “bir döv­lət,  bir mil­lət” olaq. Və bu bir­lik ha­mı üçün bə­ra­bər hü­quq­la­ra və bir əda­lə­tə əsas­la­na­caq.

Biz be­lə he­sab edi­rik və mü­a­sir dün­ya ta­ri­xi da bu­nu təs­diq edir ki, azad­lıq ol­ma­yan yer­də in­ki­şaf ol­mur! Zo­ra­kı­lı­ğa ar­xa­la­nan döv­lət da­ğıl­ma­ğa məh­kum­dur! Biz tə­ləb edi­rik ki, Kons­ti­tu­si­ya­mı­za və Azər­bay­can tə­rə­fin­dən im­za­lan­mış Av­ro­pa İn­san Haq­la­rı Konvensiyasına zidd olan bü­tün qa­nun­lar ləğv edil­sin.

Bun­dan əla­və, təc­rü­bə­miz gös­tə­rir ki, de­mok­ra­tik qa­nun­lar qə­bul et­sək be­lə, bu, öl­kə­də əda­lə­tin, vic­dan­lı si­ya­si və iq­ti­sa­di rə­qa­bə­tin bər­qə­rar ol­ma­sı üçün ye­tər­li de­yil. Qa­nun­larımız o za­man iş­lə­yə­cək ki, onları hə­ya­ta ke­çi­rən ic­ra ha­ki­miy­yə­ti üzə­rin­də par­la­men­tin cid­di nə­za­rə­ti ol­sun.

Öl­kə­mi­zin xa­ri­ci si­ya­si kur­su­nun is­ti­qa­mə­ti hə­lə də də­qiq mü­əy­yən olun­ma­yıb. Bu da təəccüblü de­yil, çün­ki möv­cud re­jim bir tə­rəf­dən de­mok­ra­tik dün­ya­ya qovuşmaq istədiyini bil­di­rir, di­gər tə­rəf­dən isə ba­şa dü­şür ki, bu­nun üçün tə­ləb olu­nan de­mok­ra­tik­ləş­mə onun tam if­la­sı­na gə­ti­rib çı­xa­ra­caq. Biz he­sab edi­rik ki, öl­kə­miz Av­ro­at­lan­tik mə­ka­na hə­qi­qi si­ya­si, iq­ti­sa­di və hər­bi-stra­te­ji in­teq­ra­si­ya pro­se­si­nə dər­hal baş­la­ma­lı­dır. La­kin bu­nun üçün biz gə­rək in­di­dən re­al iş gö­rək – öl­kə­mi­zi Av­ro­pa­nın yük­sək de­mok­ra­tik və so­si­al stan­dart­la­rı­na ya­xın­laş­dı­raq.

Biz qon­şu­la­rı­mız Ru­si­ya və İran­la yax­şı mü­na­si­bət­lə­rin tə­rəf­da­rı­yıq, la­kin, he­sab edi­rik ki, bu mü­na­si­bət­lər bə­ra­bər­hü­quq­lu ol­ma­lı­dır. Biz, de­mok­ra­ti­ya yo­lu­na inam­la gə­dəm qoy­muş və ta­le­yi bi­zim­ki­nə ox­şa­yan Gür­cüs­tan və Uk­ray­na ilə əla­qə­lə­ri genişləndirmək is­tə­yi­rik.

Biz ölkədə geniş Konstitusiya islahatları aparılmasını istəyirik; müs­tə­qil məh­kə­mə və güc­lü par­la­ment tə­rəf­da­rı­yıq – de­mok­ra­tik sis­te­min tə­mə­li məhz bu­dur. Hakimiyyət qolları arasında səlahiyyət bölgüsü qarşılıqlı nəzarət prinsipini qorumaq şərtilə yenidən bölünməlidir. Parlamentin səlahiyyətləri əhəmiyyətli dərəcədə genişləndirilməli, ona geniş təhqiqat aparmaq, hökumətin fəaliyyəti və büdcənin xərclənməsi üzərində nəzarət etmək hüquqları verilməlidir. Xal­qı­mı­zın ta­rix bo­yu həs­rə­ti­ni çəkdiyi müs­tə­qil və əda­lət­li məh­kə­mənin yaradılması hər bir azər­bay­can­lı­nın fik­ri-zik­ri ol­ma­lı­dır. Çün­ki əda­lət­li məh­kə­mə ol­ma­dan nə iq­ti­sa­di-si­ya­si is­la­hat­lar proq­ram­la­rı, nə in­san haqq­la­rı sa­hə­sin­də im­za­lan­mış bey­nəl­xalq öh­də­lik­lər, nə də son­suz nə­si­hət­lər mil­li in­ki­şafı təmin edə bilməz. Bu­nun­la əlaqədar biz istəyirik ki, məhkəmə sistemini özünüidarəedən ictimai orqan şəklində fəaliyyət göstərsin; And­lı­lar Məh­kə­mə­si sis­te­mi ya­ra­dıl­sın və geniş şəkildə tətbiq edilsin; ha­kim­lər xalq tə­rə­fin­dən se­çilsin.

Biz, ge­niş yer­li özü­nü ida­rə­et­mə­nin tə­rəf­da­rı­yıq və səy­lə ça­lı­şa­ca­ğıq ki, bə­lə­diy­yə­lə­ri­miz Av­ro­pa Yer­li Özü­nü İda­rə­et­mə Xar­ti­ya­sı­na uy­ğun ola­raq mül­kiy­yət və sə­la­hiy­yət sa­hi­bi ol­sun­lar. He­sab edi­rik ki, yer­li ic­ra baş­çı­la­rı da yer­li ca­ma­at tə­rə­fin­dən se­çil­mə­li və on­la­rın fə­a­liy­yə­ti və­tən­daş nə­za­rə­ti al­tın­da ol­ma­lı­dır. Biz, həm­çi­nin is­tə­yi­rik ki, bü­tün de­mok­ra­tik öl­kə­lər­də ol­du­ğu ki­mi, Azər­bay­can­da da pay­taxt me­ri ol­sun və o, və­tən­daş­lar tə­rə­fin­dən se­çil­sin. Son za­man pay­tax­tı­mız­da hökumətin ha­va­dar­lı­ğı ilə ge­dən nə­za­rət­siz in­şa­at “əmə­li­yyat”la­rı Ba­kı­nın gör­kə­mi­ni ey­bə­cər­ləş­di­rir, onun sa­kin­lə­ri­nin mül­kiy­yət və təh­lü­kə­siz­lik hü­quq­la­rı­nı tap­da­yır. Bu öz­ba­şı­na­lı­ğa dər­hal son qo­yul­ma­lı­dır. Gö­zəl Ba­kı­mı­zı bu ac­göz “bən­na­la­rın” və on­la­ra qəyyumluq edən mə­mur­la­rın əlin­dən qur­tar­ma­lı­yıq.

Qa­ra­bağ prob­le­mi – Azərbaycanın əra­zi bü­töv­lü­yü baş­lı­ca ama­lı­mız­dır. Bu prob­lem 11 il əv­vəl atəş­kə­sin im­za­lan­ma­sın­dan son­ra nə sülh, nə də hərb yo­lu ilə öz həl­li­ni ta­pa bil­mə­yib. Bu prob­le­mi həll et­mək üçün heç şüb­hə­siz ki, or­du­nu və iq­ti­sa­diy­ya­tı­mı­zı güc­lən­di­ril­mə­li­yik, am­ma bu­nun­la ya­na­şı biz öl­kə­nin bey­nəl­xalq nü­fu­zu­nun güc­lən­di­ril­mə­si­ni də heç vaxt unut­ma­ma­lı­yıq – bun­suz nə dip­lo­ma­tik, nə də hər­bi uğur­lar qa­za­na bi­lə­rik. Öl­kə­nin bey­nəl­xalq nü­fu­zu isə, öz növ­bə­sin­də, in­san haq­la­rı­nın tə­mi­na­tın­dan və de­mok­ra­ti­ya­nın sə­viy­yə­sin­dən bir­ba­şa ası­lı­dır. Ha­mı üçün tam ay­dın ol­ma­lı­dır ki, bey­nəl­xalq ic­ti­ma­iy­yət azər­bay­can­lı­la­rı tap­da­la­yan Azər­bay­can hökumətinə Qarabağ er­mə­ni­lə­ri­ni öz zülm­kar ha­ki­miy­yə­ti al­tı­na sal­mağa heç vəch­lə im­kan ver­mə­yə­cək. Qa­ra­bağ er­mə­ni­lə­ri Azər­bay­ca­nı de­mok­ra­tik və çi­çək­lə­nən gör­mə­yin­cə, mü­za­ki­rə olu­nan sülh plan­la­rı sə­mə­rə ver­mə­yə­cək. Müxtəsər, özümüz azad olsaq Qarabağı da azad edə bilərik!

Nef­ti­miz ta­ri­xi­miz­də növ­bə­ti də­fə mil­lə­tin ümi­din­dən mil­lə­ti­ni bə­la­sı­na çev­ri­lir. Onun xey­li his­sə­si oğur­la­na­raq öl­kə­nin kri­mi­nal şə­bə­kə­si­ni do­lan­dı­rır, büd­cə­yə ça­tan və­sa­it­dən isə büd­cə təş­ki­lat­la­rı­nın iş­çi­lə­ri­nə “di­lən­çi pa­yı” ve­ri­lmə­si he­sa­bı­na re­jim öz və­ziy­yə­ti­ni əbə­di­ləş­dir­mək is­tə­yir. Ümummilli sər­və­timizi ələ keçirən re­jim nef­tin fa­si­lə­siz ix­rac olun­ma­sın­da ma­raq­lı olan bey­nəl­xalq qüv­və­lə­rin dəstəyini qa­zan­ma­ğa ça­lı­şır. Bu re­ji­min sa­yə­sin­də öl­kə­miz neft pul­la­rı­nı gö­yə so­vu­ra­raq ad­dım-ad­dım ma­ya­sın­dan ye­yən və büd­cə­si­ni ar­tır­maq üçün heç bir mü­tərəq­qi is­la­hat apar­ma­ğa eh­ti­yac duy­ma­yan pa­ra­zit-döv­lə­tə çev­ri­lir...

Bəs 15-20 il son­ra nə edə­cə­yik? Neft qur­ta­ra­caq, əc­nə­bi­lər ge­də­cək, və o za­man iki­yə bö­lün­müş mil­lə­ti­miz in­ki­şaf­dan qal­mış iq­ti­sa­diy­yat və rüş­vət­xor döv­lət apa­ra­tı ilə baş-ba­şa qa­la­ca­q. Üs­tü­mü­zə gələn bu la­büd təh­lü­kə öv­lad­la­rı­nın gə­lə­cə­yin­dən na­ra­hat olan hər bi­ri­mi­zi dü­şün­dür­mə­li­dir.

Biz he­sab edi­rik ki, neft sek­to­ru və neft gə­lir­lə­ri cid­di par­la­ment və və­tən­daş nə­za­rə­tin­də ol­ma­lı­dır; biz be­lə nə­za­rə­tin tət­bi­qin­də bö­yük təc­rü­bə­yə ma­lik bey­nəl­xalq ma­liy­yə qu­rum­la­rı və de­mok­ra­tik təş­ki­lat­lar­la əmək­daş­lıq et­mək fik­rin­də­yik.

Biz, öz və­tən­daş­la­rı­nı va­hi­mə­də sax­la­yan yox, on­la­ra çətin gün­də əl uza­dan döv­lət qur­maq ar­zu­sun­da­yıq. Bu məq­səd­lə də öl­kə­nin qa­nun­ve­ri­ci­lik sis­te­mi­nə, xü­su­si­lə­ də onun so­si­al tə­mi­nat, təh­sil və tibb sa­hə­lə­ri­nə ye­ni­dən ba­xıl­ma­lı­dır; döv­lə­tin so­si­al si­ya­sə­ti sa­də adam­la­rın eh­ti­yac­la­rı­nı nə­zə­rə al­ma­lı­dır; döv­lə­tin yar­dı­mı kor­rup­si­ya və bü­rok­ra­tizm­dən azad ol­ma­lı­dır. Biz ekoloji qanunvericiliyin sərtləşdirilməsini istəyirik. Son zamanlar nəzarətsiz təsərrüfat fəaliyyəti gedişində ətraf mühitimizə böyük ziyan yetirilib və biz gələcək nəsillər naminə unikal təbiətimizi bərpa etməli və qoruyub saxlamalıyıq.

Azad ol­ma­yan öl­kə­də azad ba­zar iq­ti­sa­diy­ya­tı in­ki­şaf edə bil­məz! Hər kə­sə ay­dın ol­ma­lı­dır ki, iq­ti­sa­di in­ki­şaf öl­kə­də iq­ti­sa­di azad­lıq­la­rın və de­mok­ra­ti­ya­nın sə­viy­yə­sin­dən bir­ba­şa ası­lı­dır. Əgər iq­ti­sa­di rə­qa­bə­tin bə­zi iştirakçıları re­ji­min tam dəs­tə­yin­dən is­ti­fa­də edir­sə, di­gər­lə­ri isə ək­si­nə, mə­mur­lar tə­rə­fin­dən sı­xış­dı­rı­lır­sa, bu ar­tıq azad ba­zar de­yil, bu ar­tıq azad rə­qa­bət de­yil və be­lə iq­ti­sa­diy­yat in­ki­şaf edə bil­məz. Biz iq­ti­sa­di fə­a­liy­yə­tin bü­tün iş­ti­rak­çı­la­rı­nın tam bə­ra­bər hü­quq­la­ra ma­lik ol­ma­la­rı üçün mü­ba­ri­zə apa­ra­ca­ğıq. Bu gün bü­tün gə­lir sa­hə­lə­ri re­jim tə­rə­fin­dən ya­ra­dıl­mış mo­no­po­li­ya­la­rın tam nə­za­rə­tin­də­dir. Bu si­ya­sə­tə son qo­yul­ma­lı­dır.

Biz kütləvi yoxsulluğun və işsizliyin ortadan qaldırılması uğrunda mübarizə aparacağıq; rejim tərəfindən mövcudluğuna son qoyduğu cəmiyyətin “orta təbəqəsinin” inkişaf etdirilməsi üzrə sosial-iqtisadi proqramların həyata keçirilməsini istəyirik.

Biz he­sab edi­rik ki, qiy­mət­lə­rin art­ma­sı ilə cid­di mü­ba­ri­zə apa­rıl­ma­lı; in­ki­şa­fı sti­mul­laş­dır­maq üçün ye­ni ver­gi və kredit si­ya­sə­ti tət­biq edil­mə­li; so­si­al ver­gi mən­fə­ət ver­gi­sin­dən az ol­ma­lı, əm­la­ka və ir­si mül­kiy­yə­tə adek­vat di­fe­ren­si­al ver­gi qo­yul­ma­lı; Əla­və Də­yər Ver­gi­si 15%-ə en­di­ril­mə­li­dir.

Neft gə­lir­lə­ri yal­nız so­si­al eh­ti­yac­lar üçün yox, ilk mər­hə­lə­də ma­liy­yə dəs­tə­yi­nə eh­ti­ya­cı olan li­be­ral iq­ti­sa­di is­la­hat­la­rın ke­çi­ril­mə­si­nə də yö­nəl­dil­mə­li­dir.

İs­teh­sa­lın in­ki­şa­fı­na, və­tən­da­şın öz evi­nin in­şa­sı­na və öv­lad­la­rı­nın təh­si­li­nə xərc­lən­miş və­sa­it ver­gi­dən azad edil­mə­li­dir.

Öl­kə­miz tez za­man­da Dün­ya Ti­ca­rət Təş­ki­la­tı­na da­xil ol­ma­lı­dır.

Bü­tün bun­la­rın re­al­laş­dı­rıl­ma­sı məq­sə­di­lə bu is­la­hat­la­rı təq­dir edən bey­nəl­xalq qu­rum­lar­la sıx əmək­daş­lı­ğın tə­rəf­da­rı­yıq.

Kənd­li­lə­ri­miz kol­xoz sis­te­mi­nin da­ğıl­ma­sın­dan son­ra əs­lin­də ta­le­yin ümi­di­nə bu­ra­xı­lıb­lar və döv­lət tə­rə­fin­dən heç bir kömək gör­mür­lər. Ək­si­nə, re­jim tə­rə­fin­dən hi­ma­yə olu­nan aq­rar mo­no­po­li­ya­lar alış qiy­mət­lə­ri­ni azal­da­raq on­suz da zə­if olan fer­mer tə­sə­r­rü­fat­la­rı­nı bo­ğur­lar. Döv­lət kənd­li­yə sa­hib dur­ma­lı­dır. Biz he­sab edi­rik ki, döv­lət in­sa­nın şəx­si işi­nə qa­rış­ma­ma­lı­dır, la­kin ay­rı-ay­rı və­tən­daş­la­rın tək­ba­şı­na həll edə bil­mə­dik­lə­ri prob­lem­lə­ri çöz­mə­yə borc­lu­dur. Döv­lət fer­mer­lə­rə əvəz­siz tex­ni­ki və ma­liy­yə yar­dı­mı ver­mə­li; aq­rar in­fras­truk­tu­ru bər­pa etməli; kənd­li­nin məh­su­lu­nun dün­ya ba­zar­la­rı­na çı­xa­rıl­ma­sı­na kö­mək et­mə­li­dir. Be­lə yar­dım üçün əla­hid­də və­sa­it də tə­ləb olun­mur. Dərin daxili böhran keçirən bu re­ji­mi tə­rən­nüm edən plakatlara, hey­kəl­lə­rə və dəb­də­bə­li id­man komp­leks­lə­ri­nə xərc­lə­nən və­sa­i­tin az his­sə­si ilə də bu prob­le­mi həll et­mək olar.

Əziz Həm­və­tən­lər!

2005-ci ilin par­la­ment seç­ki­lə­ri döv­lə­ti­mi­zin və mil­lə­ti­mi­zin gə­lə­cək ta­le­yi­ni mü­əy­yən­ləş­di­rə­cək qə­dər əhə­miy­yət­li­dir; bu seç­ki­lər, ola bil­sin, ya­xın 15-20 ilə Azər­bay­can üçün so­nun­cu şans­dır ki, re­ji­min bi­zə ha­zır­la­dı­ğı al­çal­dı­cı “Neft Mo­nar­xi­ya­sı” aqibətindən ca­nı­mı­zı qur­ta­raq. Əks təq­dir­də biz lə­ya­qət­siz və gə­lə­cək­siz bir cə­miy­yət­də ya­şa­ma­lı ola­ca­ğıq, qon­şu xalq­la­rın və dün­ya ic­ti­ma­iy­yə­ti­nin is­teh­za ob­yek­ti­nə çev­ri­lə­cə­yik.

Re­jim ic­ti­mai hə­ya­tın bü­tün sa­hə­lə­ri­ni to­tal nə­za­rə­tə gö­tür­mə­yə can atır. Biz bir­lə­şib on­la­ra ma­ne ol­ma­saq öl­kə­miz tez­lik­lə Or­ta Asi­ya dik­ta­tu­ra­la­rı­na bən­zə­yə­cək. Bu za­man ar­tıq öz­ba­şı­na­lıq və ədalətsizliklə qar­şı­la­şan sa­də və­tən­daş heç kim­dən kö­mək göz­lə­yə bil­mə­yə­cək, adi bir mə­mu­run, xır­da bir bü­rok­ra­tın qur­ba­nı ola­caq. Biz bü­tün qüv­və­lə­ri­mi­zi sə­fər­bər et­mə­li­yik ki, xal­qın sə­si par­la­men­tin di­var­la­rın­da inam­la və qə­tiy­yət­lə səs­lən­sin.

Bu seç­ki­lər­də biz bir­lə­şib Azər­bay­ca­nın de­mok­ra­tik gə­lə­cə­yi­nin əsa­sı­nı qoy­ma­lı­yıq.

Biz si­zi seç­ki gü­nü seçki mən­tə­qə­lə­ri­nə ça­ğı­rı­rıq! Si­zi öm­rü­nün ən gö­zəl il­lə­ri­ni və­tə­ni­mi­zin müs­tə­qil­li­yi­nə həsr et­miş və bu gün də əda­lət­siz­li­yə qar­şı mü­ba­ri­zə apa­ran in­san­la­ra səs ver­mə­yə ça­ğı­rı­rıq!

Biz sizi Azərbaycanı vətən yox, şəxsi mülk bilən adamlara qarşı səs ver­mə­yə ça­ğı­rı­rıq!  Biz si­zi Mo­nar­xi­ya­ya qar­şı, sizi Res­pub­li­ka­ya səs ver­mə­yə ça­ğı­rı­rıq!

Ya­şa­sın Res­pub­li­ka!

Yaşasın Azad­lıq!

Bir Döv­lət və Bir Mil­lət!